مرکز آموزش و تعمیرات کامپیوتر
مکینتاش (به انگلیسی : Macintosh) یا (مک (Mac)) ساخته شرکت رایانهای اپل است که مکینتاش اولیه در تاریخ ۲۴ ژانویه ۱۹۸۴ تولید شدهاست و اولین رایانه شخصی برای Graphical user interface (GUI) بود و در عوض استفاده از موشی با Command line interface کار میکند. در حال حاضر میزان تنوع مکینتاش اپل از مک کوچک (Mac mini) هست تا قویترین Serverها مثل Xserve که همگی ساخته شرکت اپل میباشد. مکینتاش اولیه از موتورولا ۶۸k که از خانواده ریزپردازندهها هستند استفاده میکردند که بعداً تغییر کرد به موتورولا و آیبیام پاور پیسی (Power PC). با حروف اختصاری Mac، محدودهای از کامپیوترهای شخصی که توسط شرکت رایانهای اپل در سال ۱۹۸۴ معرفی گردید. مکینتاش بر روی یک واسط گرافیکی کاربر معروف با استفاده آسان تأکید دارد که کامپیوترهای مبتنی بر مجموعه ریزپردازندههای ۶۸۰۰۰ موتورولا است.
تاریخچه
پروژه مکینتاش از اوایل سال ۱۹۷۹ به وسیله جف راسکین (جف راسکین) یک کارمند اپل آغاز شد. در سبتامبر ۱۹۷۹ راسکین مجاز شد تا روی پروژه کار کند و در آغاز به دنبال یک مهندس کامپیوتر رفت که بتواند یک شکل اولیه داشته باشند و بعد از چند سال راسکین توانست یک تیم برای ساخت اولین مکینتاش درست کنند که از
- Chris Espinosa
- Joanna Hoffman
- George Crow
- Jerry Manock
- Susan Kare
- Andy Hertzfeld
تشکیل شده بودند. (البته کمی بعد راسکین برکنار شد و استیو جابز سرپرست این پروژه شد)
Mac OS که مخفف Macintosh Operating System است، نام تجاری یک سری از سیستمعاملهای دارای واسط گرافیکی کاربر است که توسط شرکت Apple برای کامپیوترهای مکینتاش توسعه داده شدهاند. سیستمعامل Mac عموماً به خاطر رابط گرافیکی خوب خود مشهور شدهاست. این سیستمعامل برای نخستین بار در سال ۱۹۸۴ با کامپیوتر Macintosh ۱۲۸K عرضه شد. نسخههای اولیه مک اواس تنها با کامپیوترهای مکینتاش که بر مبنای Motorola ۶۸۰۰۰ ساخته شده بودند، سازگار بودند در حالیکه نسخههای جدیدتر با کامپیوترهای PowerPC نیز سازگار شدند. اخیراً نیز سیستمعامل Mac OS X با کامپیوترهای Intel x۸۶ سازگار شدهاست. نسخههای مختلف مک اواس نخستین سیستمعامل مکینتاش شامل دو بخش نرمافزاری بود که با نامهای "System"و "Finder" شناخته میشدند که هرکدام از این دو بخش دارای نسخه مخصوص به خود بودند. System ۷٫۵٫۱ نخستین نسخهای بود که در آن آرم مک اواس یک قیافه خندان استفاده شده است؛ و نام مک اواس نیز برای اولین بار با Mac OS ۷٫۶ معرفی شد. سیستمعامل مک اواس را میتوان به دو خانواده مختلف سیستمهای عامل تقسیم کرد “Classic” Mac OS که شامل سیستمعامل عرضه شده در سال ۱۹۸۴ و نسخههای بعدی آن تا نسخه Mac OS ۹ میشود.Mac OS X (که حرف "X" معرف عدد رومی ۱۰ است) از اجزای Open Step (توابع API تعریف شده برای یک سیستمعامل شی گرا که هر سیستمعامل مدرنی آن را به عنوان بخشی از هسته خود دارد استفاده میکند. "Classic” Mac OSبا این ویژگی که در آن از خط فرمان استفاده نمیشود شناخته میشود. این سیستمعاملِ کاملاً گرافیکی بسیار مشابه سیستمعامل Commodore GEOS است. با وجود راحتی استفاده از آن، این سیستمعامل دارای کمبودها و نقایصی نیز بود.
کمبودها و نقایص این سیستمعامل
حالت تک پردازشی (البته در نسخههای اولیه این سیستمعامل) یا چند پردازشی اشتراکی (در نسخههای بعدی)، امکان مدیریت حافظه با مقدار محدود، عدم استفاده از حافظه حفاظت شده، و احتمال تداخل با نسخههای جدیدتر سیستمهای عامل دیگری که قابلیتهای جدیدی (نظیر استفاده از شبکه) را فراهم میکنند، از جمله کاستیهای این سیستمعامل به حساب میآیند. نخستین سیستم فایل استفاده شده در مک اواس سیستم فایل مکینتاش (Macintosh File System (MFS)) بود که تنها امکان استفاده از یک سطح پوشه را فراهم میکرد. این سیستم فایل در نسخههای بعدی، با سیستم فایل Hierarchical File System (HFS) سیستم فایل سلسله مراتبی) که دارای ساختار درختی مدیریت فایل بود، جایگزین شد. در رابطه با سیستم فایل سیستمعامل مکینتاش باید به نکته مهمی اشاره کرد که آن را از سیستمهای فایل دیگر سیستمعاملها متمایز میکند. اکثر سیستمهای فایل که توسط DOS، Unix یا دیگر سیستمعاملها استفاده میشوند، به سادگی فایل را بصورت یک سری از بایتهای پیوسته در نظر میگیرند بطوریکه هر فایل نیاز به برنامهای دارد که تشخیص دهد آن فایل حاوی چه اطلاعاتی است. برخلاف این قاعده، MFS و HFS فایل را بصورت دو بخش مجزا (بخش داده و بخش منابع) در نظر میگیرند. بخش «داده» (Data) حاوی اطلاعات مشابه با سیستمعاملهای دیگر است (مثلاً بخش داده میتواند حاوی متن یک سند یا اطلاعات یک فایل تصویری باشد). بخش «منابع»(Resource) شامل دیگر اطلاعات ساختاری مربوط به فایل (مانند تعاریف منوها، گرافیک، صدا، یا کدهای اجرایی) است. یک فایل ممکن است تنها شامل بخش منابع باشد (در حالی که بخش داده آن خالی است)، یا تنها شامل بخش داده باشد (در حالی که بخش منابع آن خالی است) و یا شامل هر دو بخش داده و منابع باشد. یک فایل متنی میتواند متن را در بخش داده فایل و اطلاعات مربوط به نوع فرمت و قالب بندی متن را در بخش منابع فایل ذخیره کند. این کار به این منظور انجام میشود که مثلاً اگر برنامهای با فرمت قالب بندی متن آشنا نبود، حداقل قادر به خواندن خود متن باشد. از طرف دیگر، این تقسیم بندی باعث ناهماهنگی و عدم سازگاری با دیگر سیستمهای عامل میشود؛ با کپی کردن یک فایل از سیستم فایل Mac به سیستم فایلی غیر از Mac بخش منابع فایل از دست میرود. در Mac OS X از ساختار مدیریت حافظه و چند پردازشی کنترل شده مشابه سیستمعامل Unix استفاده شدهاست. این سیستمعامل بر مبنای هسته Mach (Mach kernel) یک هسته کوچک سیستمعامل که در دانشگاه Carnegie Mellon در ایالت پنسیلوانیای آمریکا طی یک پروژه تحقیقاتی درباره محاسبات موازی و توزیع شده ایجاد شدهاست و نسخه BSD سیستمعامل Unix یک سیستمعامل شیءگرا که توسط Steve Jobs در شرکت NeXT ایجاد و توسعه داده شدهاست. سیستم مدیریت حافظه جدید اجازه اجرای برنامههای بیشتری را بطور همزمان میدهد و از بسته شدن برنامههای دیگر در حال اجرا به علت crash کردن یک برنامه جلوگیری میکند. همچنین این سیستمعامل دومین سیستمعامل مکینتاش است که در آن خط فرمان نیز گنجانده شدهاست، هرچند که برای استفاده از این خط فرمان میبایست Terminal Emulator توسط کاربر اجرا شود سیستمعامل Mac OS دارای خط فرمان نبود و نخستین سیستمعامل مکینتاش که دارای خط فرمان بود، سیستمعامل A/UX است که توسعه آن متوقف شدهاست).مشکلات مختلفی باعث شدهاست که Mac OS X نسبت به Mac OS کمتر کاربرپسند باشد و کار با آن مشکل تر باشد. از جمله این عوامل نیاز به سختافزار قوی تر برای اجرای سیستمعامل، عدم ارائه برخی قابلیتهای سیستمعامل که در نسخههای قبلی وجود داشت، و برخی ناسازگاریهای جدی با نسخه قبلی (زیرا درایورهای نوشته شده برای Mac OS سازگار با Mac OS X نیستند) است.
بدافزار یا ویروس
رایانههای مکینتاش در برابر بدافزارها نظیر اسبهای تروآ ایمن نیستند.[۱]هرچند تعداد بدافزارهای موجود برای آنها بسیار کمتر از تعداد متناظر برای ویندوز است ٬و در نتیجه بسیار کمتر به این بدافزارها آلوده میشوند.[۲]
لینوکس (به انگلیسی: Linux) به هسته ی سیستمعامل های شبه یونیکس میگویند که که در سال ۱۹۹۱ توسط لینوس تروالدز توسعه یافت. برخی به سیستم عامل هایی که از هستهٔ لینوکس استفاده میکنند (به این خاطر که نام لینوکس به طور گسترده در رسانه ها استفاده میشود و نامی رایج تر است) نیز لینوکس میگویند ( در این مقاله هم منظور از لینوکس، سیستم عامل هایی است که از هستهٔ لینوکس استفاده میکنند).
لینوکس قابل نصب بر روی انواع سختافزارهاست، از ساعت (Linux Watch)، تلفنهای همراه، تبلتها، مسیریابها، و کنسولهای بازی گرفته تا رایانههای رومیزی، رایانههای بزرگ و ابررایانهها.[۱][۲][۳][۴]
به مجموعهای از نرمافزارهای بنا شده بر اجزای گفته شده توزیع لینوکس (linux distribution) میگویند که به طور معمول شامل ابزارهای گسترش نرمافزار، پایگاههای داده، سرویس دهندههای وب مثل آپاچی، محیطهای رومیزی مانند گنوم و کیدیای و اکسافسیای و مجموعههای اداری مانند اُپن آفیس هستند.
در ابتدا لینوکس برای استفادهٔ ریزپردازندهها با معماری ۸۰۳۸۶ اینتل طراحی شده بود؛ اما امروزه انواع گوناگون معماریها را پشتیبانی میکند و در انواع و اقسام وسایل از کامپیوترهای شخصی گرفته تا ابررایانهها و تلفنهای همراه به کار میرود. این سیستمعامل که در ابتدا بیشتر توسط افراد مشتاق گسترش پیدا میکرد و به کار گرفته میشد، توانسته است پشتیبانی شرکتهای سرشناسی چون آیبیام و هیولت-پاکارد را به دست آورد و با بسیاری از نسخههای خصوصی یونیکس رقابت کند. طرفداران لینوکس و بسیاری از تحلیلگران این موفقیت را ناشی از استقلال از فروشنده، کمهزینه بودن پیادهسازی، سرعت بالا، امنیت و قابلیت اطمینان آن میدانند.
پیشینه
![]() |
![]() |
|
ریچارد استالمن، بنیانگذار پروژه گنو در سمت راست و لینوس توروالدز، نویسندهٔ اصلی هسته لینوکس در سمت چپ
|
در سال ۱۹۸۳ میلادی ریچارد استالمن که رئیس بنیاد نرمافزارهای آزاد بود پروژه گنو (GNU) را آغاز کرد. در این پروژه که یک جنبش نرمافزاری محسوب میشد برنامهنویسان با یکدیگر همکاری میکردند که این همکاری تا به حال نیز ادامه دارد.
آن زمان بیشتر ابزارهای پروژه گنو که با زبان برنامهنویسی سی و اسمبلی نوشته شده بود آماده کار بود و تنها یک هستهٔ مناسب و آزاد کم بود. حتی سیستمعامل مینیکس نیز با وجود در دسترس بودن کد منبع آن، آزاد نبود و حق نشر مخصوص داشت. کار در پروژه گنو به سمت طراحی یک هسته مناسب متمرکز میشد اما به نظر میرسید که برای ایجاد این هسته حداقل چند سال دیگر زمان نیاز است.
این تأخیر برای لینوس توروالدز قابل تحمل نبود. بنابراین خودش دست به کار شد و با الهام از کد مینیکس کار را آغاز کرد. سرانجام در ۲۵ اوت سال ۱۹۹۱ در ساعت ۲۰:۵۷ (به وقت گرینویچ) پیامی تاریخی به گروه خبری comp.os.minix از طرف لینوس توروالدز ارسال شد. او یک دانشجوی فنلاندی بود که آن زمان در دانشگاه هلسینکی درس میخواند.
متن پیام او چنین بود:
درود به هر کس که آن بیرون از مینیکس استفاده میکند. من هماکنون روی سیستمعاملی آزاد برای رایانههای AT ۳۸۶(۴۸۶) کار میکنم (فقط برای سرگرمی؛ مانند پروژهٔ گنو بزرگ و حرفهای نیست). از ماه آوریل کار را آغاز کردهام و هماکنون این سیستمعامل آمادهاست و کار میکند. دوست دارم از دیدگاه دیگران در مورد سیستمعاملم با خبر شوم. چه آنان که مینیکس را دوست دارند و چه آنان که دوست ندارند. چرا که سیستمعامل من تا حدی شبیه به مینیکس است.
در حال حاضر (۱٫۰۸)bash و(۱٫۴۰) gcc را بر روی آن دارم و چیزهای دیگری که به نظر میرسد همه درست کار میکنند. این بدان معناست که طی چند ماه آینده چیز بهدردبخوری فراهم خواهم کرد و دوست دارم بدانم مردم بیشتر چه امکاناتی لازم دارند. به هر پیشنهاد و نظری خوشآمد میگویم اما قول نمیدهم که آن را انجام دهم!
- لینوس (این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید).
- پ.ن: بله این نرمافزار آزاد است. البته قابل انتقال بر روی انواع دیگر رایانه نیست (چرا که دستورات AT۳۸۶ را به کار میبرد) و ممکن است غیر از سختدیسک AT چیز دیگری را پشتیبانی نکند. این همه چیزی است که من دارم!
لینوکس برخلاف مینیکس (یک سیستمعامل ساده نوشته شده توسط پروفسور اندرو تننبام که برای آموزش طراحی سیستمعامل به کار میرفت) که از معماری ریزهسته استفاده میکرد، با ایده هستههای یکپارچه طراحی شده بود. اولین نسخهٔ لینوکس در سپتامبر ۱۹۹۱ در اینترنت منتشر شد. دومین نسخهٔ آن به فاصلهٔ کمی در اکتبر همان سال منتشر شد.این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید" rel="nofollow">[۱] از آن پس هزاران برنامهنویس و هکر در سراسر دنیا در این پروژه شرکت کردند. مقالهٔ «کلیسای جامع و بازار» اثر اریک ریموند مدل گسترش هسته لینوکس و نرمافزارهای مشابه را تشریح میکند.
پنگوئن تاکس نشانه و مایه خوش شانسی هستهٔ لینوکس است. لینوس توروالدز مالک علامت تجاری لینوکس است که به عنوان «نرمافزار سیستمعامل رایانه برای تسهیل در استفاده و عملیات رایانه» به ثبت رسیدهاست.
مجوز
هستهٔ لینوکس و بیشتر بخشهای گنو تحت اجازهنامه عمومی همگانی گنو (جیپیاِل) منتشر میشوند. جیپیال لازم میداند که تغییرات کد منبع و کارهای مشتق شده نیز تحت مجوز جیپیال منتشر شوند.
گنو/لینوکس
از آنجایی که ابزارهای گنو که بخش عمدهٔ توزیعهای لینوکس را تشکیل میدهند از پروژه سیستمعامل آزاد گنو (که بسیار سابقهدارتر از هستهٔ لینوکس است) ریشه گرفتهاند، ریچارد استالمن و بنیاد نرمافزار آزاد درخواست کردهاند که سیستم ترکیب شده (از هستهٔ لینوکس و ابزارهای گنو) بدون توجه به نام توزیعاش، «گنو/لینوکس» خوانده شود.
برخلاف این که بعضی از توزیعها (مانند «گنو/لینوکس دبیان») از این نام استفاده میکنند، بسیاری تنها به گفتن «لینوکس» اکتفا میکنند. تفاوت بین هستهٔ توروالدز و سیستمی که شامل این هسته است، همیشه باعث سردرگمی میشود و نامگذاری همچنان بحثانگیز باقی ماندهاست.
توزیعهای لینوکس
لینوکس تقریباً همیشه یکی از اجزاء یک توزیع لینوکس (به انگلیسی: Distro) است. توزیعهای لینوکس توسط افراد، گروههای نه چندان متشکل و سازمانهای حرفهای گوناگون ایجاد میشوند. این توزیعها شامل تعدادی نرمافزار سیستم و برنامههای کاربردی به همراه روالی مشخص برای نصب آنها بر رایانه هستند. توزیعها معمولاً برای منظورهای مختلفی از جمله محلیسازی، پشتیبانی از یک معماری خاص، کاربردهای بیدرنگ (real-time applications) و سامانههای توکار (embedded systems) به وجود میآیند و برخی از آنها آگاهانه تنها از نرمافزارهای آزاد استفاده میکنند.
یک توزیع همه-منظورهٔ معمولی شامل هسته لینوکس، کتابخانهها و ابزارهای گنو، پوستههای خط فرمان و انبوه بیشماری از نرمافزارهای کاربردی از مجموعههای اداری و سیستم پنجرهای اِکس گرفته تا مفسرها، ویرایشگرهای متن و ابزارهای علمی است.
گستره
در بیش از یک میلیارد دلار: برآورد اندازه گنو/لینوکس که مقاله تحقیقی است بر روی توزیع رِدهت ۷٫۱، تعداد خطوط کد منبع ۳۰ میلیون عنوان شدهاست. در این تحقیق با استفاده از روش (Constructive Cost Model – COCOMO) برآورد شدهاست که بر روی این توزیع نزدیک به ۸ هزار نفر-سال کار گسترش انجام گرفتهاست. چنانکه این نرمافزار با روشهای متعارف خصوصی گسترش مییافت، هزینه گسترشاش در ایالات متحده با روشهای گسترش متعارف خصوصی بالغ بر ۱/۰۸ میلیارد دلار (با قیمت دلار سال ۲۰۰۰) میشد.
بخش بزرگی از کد (۷۱٪) با زبان برنامهنویسی C نوشته شدهاست اما از بسیاری از زبانهای دیگر همچون ++C، لیسپ، اسمبلی، پرل، فرترن، پایتون و زبانهای اسکریپتنویسی گوناگون استفاده شدهاست. اندکی بیش از نیمی از خطوط کد، تحت مجوز عمومی گنو (جیپیاِل) هستند. هسته لینوکس ۲٫۴ میلیون خط کد است و ۸٪ کل کد را تشکیل میدهد.
در پژوهشی جدید که بر روی توزیع لینوکس دبیان نسخه ۴٫۰ که در سال ۲۰۰۷ عرضه شده صورت گرفت ، مشخص شد این توزیع دارای نزدیک به ۲۸۳ میلیون خط کد بود که تخمین زده میشود هزینه گسترشاش با روشهای گسترش متعارف خصوصی بالغ بر ۸٫۰۷ میلیارد دلار (با قیمت دلار سال ۲۰۱۳) و زمان مورد نیاز حدود هفتاد و سه هزار نفر-سال میشود.
کاربردهای سیستمعاملهای شکل گرفته بر پایه لینوکس
در گذشته یک کاربر لینوکس برای پیکربندی و نصب سیستم خود، نیازمند دانش بالایی از رایانه بود. این دلیل به علاوه جذاب بودن دسترسی به درون سیستم، باعث شده بود که به طور سنتی کاربران لینوکس را (بر خلاف کاربران ویندوز یا مَکاواِس) کسانی شکل بدهند که با تکنولوژی بیشتر دمخور هستند. افرادی که معمولاً با القاب «هَکِر» و «گیک» شناخته میشوند. این نگرش در سالهای اخیر با افزایش راحتی کار در لینوکس و گسترده شدن استفاده از بسیاری از توزیعها، اعتبار خود را از دست دادهاست. لینوکس در بازار سرورها و کاربردهای ویژه (مانند پردازش تصویر و سرویسهای وِب) پیشرفت قابل ملاحظهای کرده و در حال ورود به بازار بزرگ رایانههای رومیزی است.
لینوکس اساس مجموعه نرمافزار سرور موسوم به ل.آ.م.پ ((ل)ینوکس، (آ)پاچی، (م)ایاسکیوال, (پ)رل/(پ)یاچپی/(پ)ایتون) را تشکیل میدهد که میان گسترشدهندگان وب محبوبیت گستردهای کسب کردهاست. بدلیل پایداری و انعطاف لینوکس، این سیستمعامل حضور پررنگی به عنوان سیستمعاملی برای کامپیوترهای کارساز دارد. بر اساس آمار در سال ۲۰۰۸، از میان ۱۰ تا از معتبرترین شرکت هاستینگ دنیا، ۵ شرکت سیستمعامل لینوکس را در کارسازهای وب خود بکار میگیرند.[۵] توزیع های لینوکس به طور گسترده ای به عنوان سیستم عامل در ابر رایانه ها استفاده می شود : از نوامبر سال ۲۰۱۰، از ۵۰۰ سیستم برتر ، ۴۵۹ مورد (۹۱٫۸ ٪)تحت اجرای توزیع های لینوکس هستند. لینوکس همچنین به عنوان سیستم عامل برای سکویا آی بی ام قوی ترین ابر رایانه جهان که در سال ۲۰۱۱ به بهره برداری می رسد، به کار خواهد رفت .
از لینوکس همچنین بیشتر در سیستمهای کارگذاشته استفاده میشود. رایگان ، متن باز و آزاد بودن آن باعث میشود انتخابی ایدهآل برای ابزارهایی مانند سیمپیوتر (رایانهای که برای جمعیت کم درآمد کشورهای در حال گسترش طراحی شده) باشد.
لینوکس با داشتن محیطهای رومیزی مانند گنوم و کیدیای، رابط کاربری همچون اپل مکینتاش و مایکروسافت ویندوز را در کنار دیگر محیطهای گرافیکی و رابط خط فرمان یونیکس-مانند سنتیاش، عرضه میکند. هرچند نرمافزارهای گرافیکی لینوکس برای بسیاری از مصارف وجود دارند، در بسیاری زمینهها نرمافزارهای خصوصی هنوز از گستره و میزان محبوبیت بیشتری برخوردارند.
نرمافزارهای کارسازِ تحت لینوکس
کارساز (به انگلیسی: Server) به سیستم رایانهای پرتوانی گفته میشود که در یک شبکه برای وظیفهای خاص، نقشی را بر عهده میگیرد. سیستمهای کامپیوتری کارساز معمولاً از سختافزاری پرقدرت و نرمافزاری منعطف و پایدار برای ارائهٔ خدمت مورد نظر به مشتریان زیاد استفاده میکنند. سیستمعاملهای شکل گرفته بر پایه لینوکس، به دلیل پایداری و انعطاف، گزینههای خوبی برای نصب بر روی سیستمهای کارساز هستند.
نمونه نرمافزارهای مشهوری که معمولاً تحت لینوکس به عنوان نرمافزار کارساز استفاده میشوند:
- اسکوئید (SQUID)
- کارساز پروکسی-کش (Proxy-Cache)
- بایند (بایند)
- کارساز سامانه نام دامنه (DNS)
- آپاچی (APACHE)
- کارساز وب
- پستفیکس(Postfix)
- کارساز پست الکترونیکی
- مایاسکیوال (MySQL)
- کارساز پایگاه داده
نصب
در ابتدا مشکل بودن نصب سیستمهای بر پایه لینوکس مانعی برای پذیرش آن بود؛ اما در سالهای اخیر نصب لینوکس بسیار آسان شدهاست. بسیاری از توزیعها دارای نصبی آسان و قابل مقایسه با نسخههای ویندوز هستند؛ بهگونهای که توزیع اوبونتو با چند کلیک نصب میشود. علاوه بر این، رایانههای شخصی که با توزیعهای لینوکس وارد بازار شدهاند و به آسانی از بسیاری از فروشندههای اصلی، همچون دل، هیولت-پاکارد و وال-مارت قابل تهیه است.
بیشتر شیوههای عمومی نصب لینوکس، توسط همه توزیعهای مهم پشتیبانی میشود که شامل اجرا از طریق لوح فشرده، حاوی برنامههای نصب و راهاندازی نرمافزارهاست. این لوح فشرده میتواند از طریق تصویر استاندارد (ISO image) بارگذاری شده باشد، به تنهایی و به قیمت بسیار پایین خریداری شود، یا میتواند در مجموعه نرمافزارهای تجاری اضافی ارائه شود.
برخی توزیعها همچون دبیان (Debian) با فلاپی دیسک نیز قابل نصب هستند. پس از نصب ابتدایی، بیشتر نرمافزارها از طریق اینترنت و لوح فشرده قابل بارگذاری و نصب هستند.
بسیاری از توزیعها میتوانند بیدرنگ از طریق دیسکهای زنده بسیار سریعتر از نصب بر روی دیسک سخت اجرا شوند. به این صورت که یکبار از لوح فشرده راهاندازی میشود و میتوان از لینوکس بدون هیچگونه تغییری در محتویات دیسک سخت استفاده کرد. به همین نحو برخی توزیعهای حداقل، همچون تامزروتبوت (Tomsrtbt)، بدون نیاز به تغییر محتویات دیسک سخت از طریق فلاپی دیسک قابل اجرا هستند.
همچنین بسیاری توزیعها از راه انداری بر روی شبکه پشتیبانی میکنند، پس همه مراحل نصب و پیکربندی دستگاه میتواند بر روی شبکه انجام شود.
پیکربندی
بیشتر فایلهای پیکربندی در پوشهای با نام «etc/» ذخیره شدهاست. اگر کاربر مخصوص باشد، فایلهای پنهان در پوشه خانه کاربر قرار دارد. تعدادی از برنامهها از پایگاه داده پیکربندی به عوض فایل استفاده میکنند.
راههای بسیاری برای ایجاد تغییرات وجود دارد. آسانترین راه، استفاده از ابزارهای آماده همچون یاست (YaST) در توزیع SUSE یا مرکز کنترل در مندریک (Mandrake) استفاده کرد. انواع دیگر آن، مانند لینوکسکانف (Linuxconf)، ابزارهای سیستم گنوم، و وبمین (Webmin) برای توزیعهای ویژه نیستند. آنها شامل بسیاری از امکانات پیکربندی توسط خط فرمان هستند. از آنجا که به طور متداول بیشتر تنظیمات در فایلهای متنی ذخیره شدهاند، آنها را میتوان با هر ویرایشگر متنی پیکر بندی نمود.
پشتیبانی
فروشندگان تجاری و دیگر کاربران گنو/لینوکس در اجتماعات آنلاین (کانالهای آیآرسی)، گروههای خبری، فهرستهای پستی و انجمنهای اینترنتی پشتیبانی فنی ارائه میکنند. گروه کاربران لینوکس (LUGs) در همه جهان به کاربران بسیاری به رایگان یاری میرساند.
مدل کسب و کار بیشتر فروشندگان تجاری لینوکس (بمانند ردهت و ناول) بر پایه دریافت حقالزحمه جهت پشتیبانی است. اینگونه دریافت پشتیبانی در برابر پرداخت پول برای کاربران تجاری لینوکس حایز اهمیت است.
سولاریس (به انگلیسی: Solaris) نام گونهای از سیستمعامل یونیکس است که در ابتدا توسط سان مایکروسیستمز تولید میشد. این سیستم در سال ۱۹۹۳ جایگزین سیستم قدیمیتر شرکت سان که ساناواس نام داشت شد.
پس از اینکه شرکت اوراکل در ژانویه ۲۰۱۰ شرکت سان را خریداری کرد، این سیستمعامل در اختیار این شرکت قرار گرفت و در حال حاضر با نام اوراکل سولاریس هم شناخته میشود.[۱] سولاریس به خاطر مقیاسپذیریاش مخوصا بر روی سیستمهای مبتنی بر اسپارک شناخته میشود و هم چنین دلیل دیگر شهرت این سیستم معرفی کردن تکنولوژیهایی مانند زیافاس، دیتریس است.[۲][۳] این سیستم به طور گسترده در رایانههای سرور و برای مدیریت شبکههای رایانهای مورد استفاده قرار میگیرد. سولاریس از ایستگاههای کاری مبتنی بر اسپارک و همینطور سرورهای شرکت اوراکل و چند شرکت دیگر پشتیبانی میکند و تلاشهایی هم برای پورت کردن این سیستم به دیگر معماریها در حال انجام است. سولاریس در ابتدا به صورت یک نرمافزار انحصاری توسعه مییافت. در ژوئیه ۲۰۰۵، شرکت سان اکثر کدهای این سیستم را تحت پروانه توسعه و توزیع مشترک عرضه کرد و پروژه اوپن سولاریس را بنیان نهاد.[۴] سان قصد داشت از طریق این پروژه یک جامعه کاربری و جامعه توسعهدهندگان برای این سیستم بسازد. پس از اینکه در ژوئیه ۲۰۱۰ شرکت سان خریداری شد، اوراکل تصمیم گرفت که پروژه اوپنسولاریس را تعطیل کند و مدل توسعه این سیستم و توزیع کردن اوپنسولاریس را متوقف کند.[۵][۶]
اندروید (در فارسی آندرویید هم تلفّظ میشود) (از یونانی: به معنای مَرد، انسان، شبه آدم یا رُبات)، (به انگلیسی: Android) نام سیستمعاملی است که گوگل برای تلفن همراه و لوحرایانه و هم اکنون برای تلویزیون نیز عرضه مینماید و با همکاری دهها شرکت بر روی دستگاههای مبتنی بر اندروید قرار میدهد.[۱] اندروید بر پایهٔ هسته لینوکس ساخته شدهاست.
تاریخچه
در اوت ۲۰۰۵، گوگل شرکت اندروید واقع در پالو آلتو، کالیفرنیا را خرید. شرکت کوچک اندروید که توسط اندی رابین، ریچ ماینرز، نیک سیرز و کریس وایت پایهگذاری شده بود، در زمینه تولید نرمافزار و برنامههای کاربردی برای تلفنهای همراه فعالیت میکرد. اندی رابین مدیر عامل اجرایی این شرکت پس از پیوستن اندروید به گوگل به سمت قائممقام مدیریت مهندسی این شرکت و مسئول پروژه اندروید در گوگل منصوب شد.[۲] تیم اندروید به رهبری رابین فعالیت خود را برای تولید سکوی تلفن همراه مبتنی بر هسته لینوکس آغاز کردند و نتیجه اولیه این پروژه در نشست خبری شرکت گوگل در ۵ نوامبر سال ۲۰۰۷، مطرح کردن اتحادیه گوشی باز بود. ۳۴ شرکت فعال در زمینه تولید نرمافزار، تولید تلفنهای همراه، اپراتور تلفن همراه و تولیدکننده نیمه رساناها و پردازندههای تلفن همراه اعضای بنیانگذار این اتحادیه بودند. در میان نامهای مشهور در بین اعضای مؤسس، شرکتهایی چون سامسونگ، الجی الکترونیکس، موتورولا، اچتیسی، تی-موبایل، انتیتی دوکومو، اینتل، انویدیا، تگزاس اینسترومنتس، کوالکام، برودکام، تلفونیکا، اسپرینت، ایبی و البته گوگل به چشم میخوردند. اریک اشمیت مدیر ارشد اجرایی گوگل در این مراسم گفت: «اعلام امروز بسیار جاهطلبانهتر از معرفی تنها یک تلفن گوگلی است که در چند هفته اخیر توسط رسانهها پیشبینی شده بود. از دیدگاه ما سکویی که ما ارائه کردهایم، هزاران تلفن گوناگون را به بازار روانه خواهد کرد.» نخستین گوشی مبتنی بر اندروید توسط شرکت اچتیسی با همکاری تی-موبایل تولید شد. این گوشی که به فاصله کمتر از یک سال از تشکیل اتحادیه گوشی باز یعنی در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸ تولید شد، در بازارهای مختلف به نامهای اچتیسی دریم، تی-موبایل جی۱ و ارا جی۱ به بازار عرضه گردید.
۹ دسامبر ۲۰۰۸ چهارده عضو جدید از شرکتهای صنعت تلفن همراه جهان به اتحادیه گوشی باز پیوستند. در بین این نامها باید به سونی اریکسون، اریکسون، توشیبا، ایسوز، گارمین، هواوی و آرم هولدینگز اشاره کرد. روند پیوستن شرکتهای بزرگ به اتحادیه تا به امروز نیز ادامه داشتهاست و شرکتهایی چون ایسر، آلکاتل، لنوو، شارپ، فاکسکان، انایسی، کیوسرا، انایکسپی، استی-اریکسون، مارول، زدتیئی و دل نیز از جمله شرکتهایی بودهاند که به جمع پشتیبانیکنندگان اندروید پیوستهاند.
در ۳ سپتامبر ۲۰۱۳ توسعهدهندگان اندروید بهطور رسمی اعلام کردند که با شرکت نستله، که از شرکتهای مطرح صنعت شکلاتسازی جهان میباشد، همکاری خواهند کرد. در همین راستا نگارش ۴٫۴ سیستمعامل اندروید، کیتکت نام گرفت. کیت کت از مارکهای معروف شکلات است که توسط شرکت نستله تولید میشود.[۳]
کپیرایت و حق امتیاز
حق امتیاز اکثر قسمتهای اندروید به صورت اپن سورس بر اساس مجوز آپاچی نسخه ۲٫۰ (Apache License 2.0) ارائه میگردد. با اینکه سعی میشود تا اکثریت قسمتهای این سیستم عامل بر اساس همین مجوز ارائه گردد، استثناهایی نیز وجود دارد. برای مثال هسته لینوکس موجود در این سیستم عامل با پروانه عمومی همگانی گنو نسخه ۲ (GPLv2) منتشر شده است.[۴]
لوگوی اندروید
طراح لوگوی مشهور اندروید “آیرینا بلاک” است. سه سال پیش از آیرینا بلاک و تیم طراحی گوگل تقاضا شد تا لوگویی برای اندروید طراحی کنند که به سرعت با کاربر ارتباط برقرار کند و به آسانی قابل شناسایی باشد؛ همچنین به بلاک گفته شد که این لوگو باید حتماً تصویری از ربات باشد چرا که اندروید به معنای روبات است. آیرینا پس از مطالعه زیاد در مورد اسباببازیها و شخصیتهای فانتزی و تخیلی در آخر تصمیم گرفت لوگوی اندروید را از یک منبع عجیب الهام بگیرد: دستشویی! هر کسی علامت روی در دستشوییها را دیده و الهام از این علامتها میتواند باعث شود در یک نگاه لوگوی اندروید شناخته شود. یک نکته جالب دیگر در مورد لوگوی اندروید این است که گوگل برخلاف دیگر شرکتها که سعی در حفاظت از لوگویشان داشتند تصمیم گرفت تا لوگو را به صورت آزاد و Open Source قرار دهد تا هر کس بتواند آن را به دلخواه خودش تغییر دهد. گوگل در اینباره میگوید: “ما تصمیم گرفتیم این لوگو میتواند یک لوگوی اشتراکی و تعاملی باشد که هر کس در دنیا بتواند آن را تغییر دهد. این تصمیم بسیار شجاعانه بود. ” شاید با اپلیکیشن Androidify و یا اسباب بازیها و Action Figureهای کوچک اندرویدی بامزه آشنا باشید؛ همه اینها به لطف آزاد بودن لوگوی اندروید امکانپذیر شده است.
معنای اندروید و تلفظ صحیح
بنابر ترجمه واژهنامهٔ کمبریج، اندروید اینگونه تعریف شدهاست: «یک ربات (ماشینی که به وسیله کامپیوتر کنترل میشود) که به گونهای ساخته شده تا شکل ظاهری شبیه به انسان داشته باشد.»[۵] بنا بر این تعریف شاید بتوان کلمه ربات انسان نما را ترجمهٔ مناسبی برای این واژه در نظر گرفت.
تلفظ صحیح این کلمه بر اساس واژهنامهٔ کمبریج در هر دو گویش آمریکایی و بریتانیایی اندروید (/ˈæn.drɔɪd/) میباشد و در هیچ کدام از این گویشها حرف 'آ' در ابتدای این کلمه به کار نمیرود.[۵]
ویژگیهای اندروید
- اندروید تمامی تکنولوژیهای اتصال (=Connectivity) شامل GSM/EDGE, CDMA, EV-DO, UMTS, بلوتوث و وای-فای را پشتیبانی میکند.
- اندروید از فرمتهای مختلف فایلهای مالتی مدیا مثل MPEG-۴, H.۲۶۴, MP3, AAC, AMR, JPEG, PNG, GIF پشتیبانی میکند.
- اندروید برای ارسال پیغامهای متنی یا همان اس ام اس (SMS) از فرمهای SMS, MMS و XMPP پشتیبانی میکند.
- مرورگر موجود در اندروید بر اساس فریم ورک اوپن سورس WebKit توسعه یافتهاست.
- اندروید برای ذخیره دادهها و مدیریت بانکهای اطلاعاتی سبک از نرمافزار SQLite استفاده میکند.
- تمام برنامههای اندروید به زبان جاوا نوشته میشوند. برای اجرای برنامههای جاوایی روی این سیستم عامل، کدهای جاوا به کدهای Dalvik تبدیل میشوند و سپس روی ماشین مجازی جاوایی (Dalvik virtual machine) اجرا میشوند.
- ابزارهای مختلف اندروید برای توسعه دهندگان به راحتی در دسترس است و توسط شرکت گوگل پشتیبانی میشوند. این ابزارها شامل کتابخانهها، خطایاب، شبیهساز گوشی و یک پلاگین برای اکلیپس است.
- اندروید از سختافزارهای مختلف همچون جی پی اس و دوربینهای متنوع پشتیبانی میکند.
- تصاویر و فایلهای گرافیکی بوسیله OpenGL پردازش میشوند که کیفیت بالاتری خواهند داشت.
- با استفاده از تکنولوژی نسبتاً جدید شرکت Adobe با نام AIR نیز میتوان به توسعه برنامههای کاربردی تحت این سیستم عامل پرداخت.
رابطه اندروید و جاوا
نرمافزارهای جانبی اندرویدی با استفاده از زبان جاوا نوشته میشوند و برای ارتباط با لایههای زیرین سیستم عامل میتوانند از کتابخانههای جاوایی اندروید استفاده کنند. بخش رابط کاربری سیستم عامل اندروید با زبان جاوا نوشته شدهاست و بسیاری از برنامههای اندروید هم با جاوا نوشته شدهاند. اما این سیستم عامل، Java Virtual Machine ندارد. برای اجرای برنامههای جاوایی روی این سیستم عامل، کدهای جاوا به کدهای Dalvik تبدیل میشوند و سپس روی Dalvik vitrual machine اجرا میشوند. دالویک یک ماشین مجازی جاوایی است که برای سیستم عامل اندروید بهینه شدهاست تا هم RAM و هم CPU و هم باتری کمتری مصرف کند). برنامههای جاوایی معمولی هم که روی گوشیهای دیگر اجرا میشوند با استفاده از نرمافزارهای شبیهساز ماشین مجازی جاوا مانند j2ME MIDP Runner روی این سیستم عامل قابل اجرا هستند.
آرت
آرت ران تایم جدید اندروید است و احتمال میرود که جایگزین دالویک شود. شرکت گوگل در اندروید ۴٫۴ آرت را در کنار دالویک قرار داد و کاربران میتوانند با مراجعه به تنظیمات آن را فعال کنند.
از مزایا آرت نسبت به دالویک میتوان اجرای سریع تر برنامهها و عمر بیشتر باتری را نام برد.
فرمت فایلهای پشتیبانی شده
اندروید در حالت پیشفرض فایلهای mp3, aac , ogg , amr , midi , mpeg4 , wav , bmp , gif , png , jpg را پشتیبانی میکند. اندروید Adobe Flash را نیز پخش میکند و میتواند فایلهای GIF متحرک را با حرکت پخش کند. برای پخش فایلهای جریان دار مانند صوت و ویدئو نیز میتوانید از تگ ویدئو html۵ و همچنین تکنولوژی Adobe Flash Streaming استفاده کنید. در نسخههای جدید اندروید، موتور جاوااسکریپت مرورگر کروم که سرعت بسیار بالایی در اجرای کدهای جاوا اسکریپت دارد به مرورگر اندروید متصل شدهاست. (در ضمن مرورگر اندروید کدهای HTML۵ را پشتیبانی میکند)
محیط برنامهنویسی اندروید
مجموعه برنامه نویسی اندروید یا Android SDK شامل یک دیباگر، کتابخانههای اندروید، شبیهساز سیستم عامل، مستندات اندروید و فایلهای نمونه و آموزشی است که به کاربر در ایجاد برنامهها کمک میکند. هم اکنون این SDK بر روی یک سیستم ۳۲ بیتی که لینوکس، ویندوز و یا mac OSX داشته باشد اجرا میشود. پیش نیازهای نصب این SDK عبارتند از JDK و Apache Ant و python 2.2. برنامههای نوشته شده برای اندروید با پسوند apk ذخیره میشوند. برنامه ساز اندروید یک محیط برنامه نویسی ویژوال تحت وب برای برنامه نویسان تازهکار است که بر پایهٔ کتابخانه جاوایی open Blocks و توسط یکی از استادان دانشگاه MIT بنا شدهاست و فانکشنهایی برای برقراری ارتباط با سختافزارهای مورد پشتیبانی اندروید دارد، مانند شتاب سنج، جهت سنج، جی پی اس، مدیریت پیامک اندروید، مبدل صدا به متن و امکان اتصال به وب سرویسها (وب سرویس آمازون و توییتر بصورت پیشفرض در این محیط برنامه نویسی گنجانده شده).
نسخههای اندروید
منبع: ویکی پدیا
نسخه | نام نسخه | ترجمهٔ فارسی نام نسخه | نمای نسخه | تاریخ انتشار |
---|---|---|---|---|
۱٬۰ | alpha | ۲۳ دسامبر ۲۰۰۸ | ||
۱٬۱ | beta | ۹ فوریه ۲۰۰۹ | ||
۱٬۵ | «Cupcake» | «کیک فنجانی» | ۳۰ آوریل ۲۰۰۹ | |
۱٬۶ | «Donut» | «دونات» | ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۹ | |
۲٬۰ و ۲٬۱ | «Eclair» | «نان خامهای» | ۲۶ اکتبر ۲۰۰۹ | |
۲٬۲ | «Froyo» | «ماست یخزده» | ۲۰ می۲۰۱۰ | |
۲٬۳ | «Gingerbread» | «نان زنجبیلی» | ۶ دسامبر ۲۰۱۰ | |
۳٬۰ - ۳٬۱ و ۳٬۲ | «Honeycomb» | «کندوی عسل» | ۲۲ فوریه ۲۰۱۱ | |
۴٬۰ | «Ice Cream Sandwich» | «بستنی حصیری» (در برخی منابع فارسی: ساندویج بستنی) |
نوامبر ۲۰۱۱ | |
۴٬۱ | «Jelly Bean» | «آبنبات ژلهای» | ژوئیه ۲۰۱۲ | |
۴٬۲ | «Jelly Bean» | «آبنبات ژلهای» | اکتبر ۲۰۱۲ | |
۴٬۳ | «Jelly Bean» | «آبنبات ژلهای» | ژوئیه ۲۰۱۳ | |
۴٬۴ | «KitKat» | «کیتکت» | اکتبر ۲۰۱۳[۶] |